سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

نظام‌های سیاسی در قالب دولت‌ها، با تعابیر كلاسیك، تنها مرجعی هستند كه خود را در به كار بردن نیروی قهر‌آمیز محق می‌دانند و آن را مشروع تلقی می‌كنند. در واقع آنگونه كه وبر هم به آن اشاره می‌كند دولت‌ها استفاده مشروع از خشونت و نیروی فیزیكی را در یك قلمرو مشخص در انحصار خود دارند.

خوشبختی از آن دست مقولاتی است كه به نظر می‌رسد دست‌كم انواع آن موضوع بحث بسیاری از جوامع انسانی از گذشته تا امروز بوده است؛ در واقع از همان زمان كه انسان اندیشیدن به وضعیت خویش را در پیش گرفت، خوشبختی نیز  به پرسشی فلسفی تبدیل شد.

رویدادهای خون‌بار در فلسطین حالا دوباره خاورمیانه را به صدر خبرهای رسانه‌ای آورده است. اینكه موضع دولت‌ها در برابر درگیری‌های اخیر فلسطین چه بوده و چه واكنش‌هایی نشان می‌دهند، مساله این نوشتار نیست، چه آنكه دولت‌ها به فراخور سیاست‌های داخلی و خارجی‌شان و مناسبات بین‌المللی گاهی از سازمان آزادی‌بخش فلسطین و تشكیلات خودگردان، گاهی از حماس، گاهی از جهاد اسلامی، گاهی از حزب‌الله، گاهی از صلح، گاهی از جنگ، گاهی از اسراییل و گاهی از فلسطین دفاع كرده‌اند؛

فرض كنیم از آن دسته افرادی باشید كه مخالف هر نوع خشونتی در هر وضعیتی هستند، بعد عده‌ای را می‌بینید كه با چماق به جان چند آدم بی‌پناه و ضعیف افتاده‌اند و آنچنان خشونتی به خرج می‌دهند كه به زودی آن آدم‌های بی‌گناه كشته می‌شوند؛